ติดตามเหตุการณ์สำคัญเรื่องอื้อฉาวที่เขย่าประเทศชาติ
มกราคม 2512
Richard Nixon เปิดตัวในฐานะประธานาธิบดีคนที่ 37 ของสหรัฐอเมริกา
กุมภาพันธ์ 2514
Richard Nixon สั่งให้ติดตั้งระบบเทปลับที่บันทึกการสนทนาทั้งหมดในสำนักงานรูปไข่ สำนักงานอาคารสำนักงานผู้บริหาร และสำนักงาน Camp David และโทรศัพท์บางรุ่นในสถานที่เหล่านี้
13 มิถุนายน 2514
The New York Times เริ่มเผยแพร่ Pentagon Papersซึ่งเป็นประวัติศาสตร์ลับของกระทรวงกลาโหมเกี่ยวกับสงครามเวียดนาม Washington Postจะเริ่มเผยแพร่เอกสารนี้ในสัปดาห์หน้า
อ่านเพิ่มเติม: เอกสารเพนตากอนคืออะไร?
พ.ศ. 2514
Nixon และพนักงานของเขาจ้างทีมอดีต FBI และ CIA ซึ่งต่อมาเรียกว่า “the Plumbers” เพื่อตรวจสอบการตีพิมพ์ของ Pentagon Papers ที่รั่วไหลออกมา เมื่อวันที่ 9 กันยายน “ช่างประปา” บุกเข้าไปในห้องทำงานของจิตแพทย์ของ Daniel Ellsberg โดยพยายามไม่ประสบความสำเร็จในการขโมยบันทึกทางจิตเวชเพื่อป้ายสี Daniel Ellsberg นักวิเคราะห์ด้านการป้องกันประเทศที่เผยแพร่เอกสารเพนตากอนต่อสื่อมวลชน
มกราคม 2515
G. Gordon Liddy หนึ่งใน “ช่างประปา” ถูกย้ายไปยังคณะกรรมการเพื่อเลือกตั้งประธานาธิบดีอีกครั้ง (CREEP) ซึ่งเขาได้รับการอนุมัติจากอัยการสูงสุด John Mitchell สำหรับแผนการจารกรรมที่หลากหลายต่อพรรคประชาธิปัตย์
28 พ.ค. 2515
ทีมของลิดดี้บุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของคณะกรรมการประชาธิปไตยแห่งชาติที่วอเตอร์เกทคอมเพล็กซ์ในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. เป็นครั้งแรก ซึ่งทำให้โทรศัพท์ของเจ้าหน้าที่ติดขัด
17 มิถุนายน 2515
ชายห้าคนถูกจับกุมหลังจากบุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของคณะกรรมการประชาธิปไตยแห่งชาติ สิ่งของที่พบในความครอบครองคืออุปกรณ์ดักฟัง เงินสดหลายพันดอลลาร์และม้วนฟิล์ม ไม่กี่วันต่อมา ทำเนียบขาวปฏิเสธว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการบุกรุก
17 มิถุนายน 2515
Bob Woodward นักข่าวอาชญากรรม รุ่นเยาว์ของWashington Postถูกส่งตัวไปดำเนินคดีกับพวกหัวขโมย คาร์ล เบิร์นสตีน นักข่าวสาวอีกคนหนึ่งของโพสต์ อาสาโทรเพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการลักทรัพย์
20 มิถุนายน 2515
Bob Woodward ได้พบกับแหล่งข่าวและผู้ให้ข้อมูลที่รู้จักในชื่อ ” Deep Throat ” เป็นครั้งแรก ซึ่งตัวตนของเขาคือ W. Mark Felt รองผู้อำนวยการ FBI ถูกเปิดเผยเพียงสามทศวรรษต่อมา
1 สิงหาคม 2515
บทความในเดอะวอชิงตันโพสต์รายงานว่า เช็คมูลค่า $25,000 ที่จัดสรรไว้สำหรับแคมเปญการเลือกตั้งใหม่ของนิกสันในปี 1972 ถูกฝากเข้าบัญชีธนาคารของชายคนหนึ่งที่ถูกจับกุมในข้อหาบุกรุกวอเตอร์เกท ตลอดระยะเวลาเกือบสองปี Bob Woodward และ Carl Bernstein ยังคงรายงานเรื่องอื้อฉาววอเตอร์เกทอย่างต่อเนื่อง โดยอาศัยแหล่งข้อมูลมากมาย
30 สิงหาคม 2515
Nixon ประกาศว่า John Dean ได้เสร็จสิ้นการสอบสวนภายในเกี่ยวกับการบุกรุก Watergate แล้ว และไม่พบหลักฐานว่าทำเนียบขาวมีส่วนเกี่ยวข้อง
29 กันยายน 2515
เดอะวอชิงตันโพสต์รายงานว่าในขณะที่ทำหน้าที่เป็นอัยการสูงสุด จอห์น มิทเชลล์ได้ควบคุมกองทุนลับเพื่อระดมทุนในการระดมข่าวกรองต่อต้านพรรคเดโมแครต เมื่อ Carl Bernstein โทรหา Mitchell เพื่อขอความคิดเห็น Mitchell ข่มขู่ทั้ง Bernstein และ Katharine Graham ผู้จัดพิมพ์โพสต์ โพ สต์พิมพ์ภัยคุกคาม
10 ตุลาคม 2515
Woodward และ Bernstein รายงานว่า FBI ได้สร้างความเชื่อมโยงระหว่างผู้ช่วย Nixon และ Watergate ที่บุกเข้ามา
ตุลาคม 2515
บทความโดย Woodward และ Bernstein อธิบายถึงการมีอยู่ของแคมเปญ “dirty tricks” ที่สำคัญซึ่งดำเนินการกับ Edmund Muskie ผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีจากพรรคเดโมแครต ซึ่งจัดโดย Donald Segreetti และคนอื่นๆ ที่จ่ายโดย CREEP และทนายความส่วนตัวของ Nixon
7 พฤศจิกายน 2515
นิกสันได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งสมัยที่ 2 หลังจากเอาชนะจอร์จ แมคโกเวิร์น ผู้สมัครจากพรรคเดโมแครต
8 มกราคม 2516
การทดลองใช้การบุกรุกของวอเตอร์เกทเริ่มต้นขึ้น
30 มกราคม 2516
อดีตผู้ช่วย Nixon และเจ้าหน้าที่ FBI G. Gordon Liddy และ James McCord อดีตเจ้าหน้าที่ CIA และอดีตผู้อำนวยการด้านความปลอดภัยของ Committee to Re-elect the president (CREEP) ถูกตัดสินลงโทษในข้อหาบุกรุกที่ Watergate complex . พวกเขาถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานสมรู้ร่วมคิด ดักฟังสำนักงานใหญ่ของ DNC และลักทรัพย์ อีกสี่คน รวมทั้งอี. ฮาวเวิร์ด ฮันท์ ได้สารภาพแล้ว ผู้พิพากษาจอห์น เจ. ซิริกาข่มขู่ผู้ต้องหาที่ถูกตัดสินว่ามีความผิดด้วยโทษจำคุกเป็นเวลานาน เว้นแต่พวกเขาจะพูด
21 มีนาคม 2516
ในการประชุมทำเนียบขาว จอห์น ดีน ที่ปรึกษาทำเนียบขาวบอกกับนิกสันว่า “เรามีมะเร็งอยู่ภายใน—ใกล้กับตำแหน่งประธานาธิบดี นั่นคือการเติบโต” เขาและนิกสันหารือกันถึงวิธีการจ่ายสินบนวอเตอร์เกทให้ได้มากถึง 1 ล้านดอลลาร์เป็นเงินสดเพื่อดำเนินการปกปิดต่อไป
23 มีนาคม 2516
ผู้พิพากษาซิริกาได้อ่านจดหมายของเจมส์ แม็คคอร์ดจอมโจรขโมยวอเตอร์เกตที่สารภาพการมีอยู่ของการสมรู้ร่วมคิดในวงกว้างในศาล การปกปิดของวอเตอร์เกทเริ่มคลี่คลาย
6 เมษายน 2516
ดีนเริ่มร่วมมือกับอัยการวอเตอร์เกท
9 เมษายน 2516
The New York Timesรายงานว่า McCord บอกกับ Senate Watergate Committee ว่ากลุ่มพรรครีพับลิกัน คณะกรรมการเลือกประธานาธิบดีใหม่ (CREEP) ได้จ่ายเงินสดให้กับหัวขโมยวอเตอร์เกทแล้ว
27 เมษายน 2516
แอล. แพทริก เกรย์ รักษาการผู้อำนวยการเอฟบีไอ ลาออกหลังจากยอมรับว่าเขาทำลายเอกสารที่จอห์น ดีนมอบให้เขาไม่กี่วันหลังจากที่วอเตอร์เกทบุกเข้ามา
30 เมษายน 2516
เรื่องอื้อฉาววอเตอร์เกททวีความรุนแรงมากขึ้นเมื่อนิกสันประกาศว่าผู้ช่วยของทำเนียบขาว John Ehrlichman และ HR Haldeman ลาออกแล้ว ที่ปรึกษาทำเนียบขาว จอห์น ดีน ถูกไล่ออก (ในเดือนตุลาคมปีนั้น คณบดีจะสารภาพว่าขัดขวางกระบวนการยุติธรรม) อัยการสูงสุด Richard Kleindienst ลาออก ในคืนนั้น Nixon ได้กล่าวปราศรัยครั้งแรกของเขาต่อประเทศที่ Watergate โดยเน้นถึงความไร้เดียงสาของเขา
17 พ.ค. 2516
วุฒิสมาชิกแซมเออร์วินเปิดคณะกรรมการคัดเลือกวุฒิสภาว่าด้วยกิจกรรมการหาเสียงของประธานาธิบดีในเหตุการณ์วอเตอร์เกท
18 พ.ค. 2516
การพิจารณาคดีทางโทรทัศน์ระดับประเทศครั้งแรกของคณะกรรมการคัดเลือกวุฒิสภาเริ่มต้นขึ้น เอลเลียต ริชาร์ดสัน อัยการสูงสุดแต่งตั้งศาสตราจารย์ด้านกฎหมายและอดีตอัยการสูงสุด อาร์ชิบัลด์ ค็อกซ์ เป็นอัยการพิเศษในการสืบสวนคดีวอเตอร์เกท
3 มิถุนายน 2516
Washington Postรายงานว่า Dean บอกกับอัยการ Watergate ว่าเขาได้หารือเรื่องการปกปิดกับ Nixon อย่างน้อย 35 ครั้ง เมื่อวันที่ 25 มิถุนายน คณบดีให้การเป็นพยานต่อหน้าคณะกรรมการคัดเลือกวุฒิสภาเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของนิกสัน
13 มิถุนายน 2516
อัยการค้นพบบันทึกถึงจอห์น เออร์ลิชแมนเกี่ยวกับแผนการบุกเข้าพบจิตแพทย์ของแดเนียล เอลส์เบิร์กของช่างประปา
13 กรกฎาคม 2516
อเล็กซานเดอร์ บัตเตอร์ฟิลด์ อดีตเลขาธิการแต่งตั้งประธานาธิบดี พบกับเจ้าหน้าที่สอบสวนของวุฒิสภา ซึ่งเขาได้เปิดเผยการมีอยู่ของระบบบันทึกเทปลับที่กว้างขวางในทำเนียบขาว เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม เขาเป็นพยานต่อหน้าคณะกรรมการวุฒิสภาในการถ่ายทอดสด โดยเปิดเผยว่าตั้งแต่ปี 1971 นิกสันได้บันทึกการสนทนาและการโทรศัพท์ทั้งหมดในสำนักงานของเขา
18 กรกฎาคม 2516
มีรายงานว่า Nixon สั่งให้ตัดการเชื่อมต่อระบบเทปของทำเนียบขาว
กรกฎาคม ถึง ตุลาคม 1973
ประธานาธิบดีนิกสันปฏิเสธที่จะส่งบันทึกการสนทนาในทำเนียบขาวให้การสอบสวนของวุฒิสภาและค็อกซ์ เชื่อว่าเทปดังกล่าวมีหลักฐานว่านิกสันและผู้ช่วยของเขาพยายามปกปิดการมีส่วนร่วมของพวกเขาในการบุกเข้าไปในวอเตอร์เกทและกิจกรรมที่ผิดกฎหมายอื่น ๆ นิกสันยื่นอุทธรณ์เพื่อตอบสนองต่อหมายเรียกต่างๆ ที่สั่งให้เขาพลิกเทป
15 สิงหาคม 2516
ในวันเดียวกับที่คณะกรรมการคัดเลือกวุฒิสภายุติการพิจารณาคดี นิกสันกล่าวปราศรัยครั้งที่สองแก่ประเทศที่วอเตอร์เกท โดยกล่าวว่า “เป็นที่ชัดเจนว่าทั้งการพิจารณาตนเองและข้อคิดเห็นบางส่วนเกี่ยวกับพวกเขาได้ซึมซับมากขึ้นในความพยายามที่จะ เกี่ยวข้องกับประธานาธิบดีเป็นการส่วนตัวในกิจกรรมที่ผิดกฎหมายที่เกิดขึ้น” เขาเตือนคนอเมริกันว่าเขาได้ “รับผิดชอบอย่างเต็มที่” สำหรับ “การละเมิดที่เกิดขึ้นระหว่างการบริหารของฉัน” แล้ว
10 ตุลาคม 2516
รองประธานาธิบดีสปิโร อักนิวลาออกท่ามกลางข้อหาติดสินบนและเลี่ยงภาษีเงินได้ ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับการบุกรุกของวอเตอร์เกท สองวันต่อมา Nixon เสนอชื่อ Gerald Ford สมาชิกสภาคองเกรสของ Michigan ให้ดำรงตำแหน่งรองประธาน ฟอร์ดได้สาบานตนในเดือนธันวาคม
19 ตุลาคม 2516
นิกสันพยายามใช้วิธีทางกฎหมายเพื่อหลีกเลี่ยงการมอบเทปให้ค็อกซ์โดยแนะนำให้ ส.ว. จอห์น สเตนนิส ของสหรัฐฯ สรุปเทปสำหรับผู้สืบสวน ค็อกซ์จะปฏิเสธข้อเสนอในวันถัดไป
20 ตุลาคม 2516
Nixon สั่งให้ปลดพนักงานอัยการพิเศษ Archibald Cox ในสิ่งที่กลายเป็นที่รู้จักในนาม “Saturday Night Massacre” อัยการสูงสุด Elliot Richardson และรองอัยการสูงสุด William Ruckelshaus ลาออกแทนที่จะปฏิบัติตามคำสั่งเหล่านี้ อัยการสูงสุด Robert Bork ไล่ Cox หลายวันต่อมา Leon Jaworski ได้รับแต่งตั้งให้เป็นอัยการพิเศษคนที่สอง
17 พฤศจิกายน 2516
ในระหว่างการแถลงข่าวทางโทรทัศน์ในฟลอริดา นิกสันประกาศอย่างมีชื่อเสียงว่า “ฉันไม่ใช่คนโกง” และยังคงยอมรับความบริสุทธิ์ของเขาต่อไป
อ่านเพิ่มเติม: Watergate: ใครทำอะไรและตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน?
21 พฤศจิกายน 2516
เจ. เฟร็ด บูซาร์ด ที่ปรึกษาทำเนียบขาวเปิดเผยการมีอยู่ของช่องว่าง 18 ½ นาทีในเทปการสนทนาของนิกสัน-ฮัลเดแมนเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2515 ทำเนียบขาวไม่สามารถอธิบายช่องว่างนี้ได้ แม้ว่าโรส แมรี วูดส์ เลขานุการของนิกสันจะอธิบายในภายหลัง อ้างว่าเธอบังเอิญลบเนื้อหา
1 มีนาคม 2517
คำฟ้องถูกส่งลงมาสำหรับ “Watergate Seven” รวมถึง John Mitchell, HR Haldeman และ John Ehrlichman คณะลูกขุนตัดสินให้นิกสันเป็น “ผู้สมรู้ร่วมคิดที่ไม่ถูกกล่าวหา”
30 เมษายน 2517
The White House เผยแพร่สำเนาเทปที่แก้ไขแล้วกว่า 1,200 หน้า
9 พฤษภาคม 2517
คณะกรรมการตุลาการสภาผู้แทนราษฎรเริ่มดำเนินคดีฟ้องร้องนิกสัน
24 กรกฎาคม 2517
ศาลฎีกาตัดสินว่านิกสันต้องมอบเทปบันทึกเสียงบทสนทนาหลายสิบรายการให้กับจาวอร์สกี้
27-30 กรกฎาคม 2517
มีการโต้เถียงและอนุมัติบทความเกี่ยวกับการฟ้องร้องสามบทความโดยคณะกรรมการตุลาการสภาเพื่อต่อต้านนิกสัน—การขัดขวางกระบวนการยุติธรรม การใช้อำนาจในทางที่ผิด และการดูหมิ่นรัฐสภา การฟ้องร้องถูกส่งไปยังพื้นสภาเพื่อลงคะแนนเต็ม แต่ไม่มีการลงคะแนนเสียง
5 สิงหาคม 2517
Nixon เผยแพร่บันทึกการสนทนาสามครั้งกับ Haldeman เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2515 ซึ่งรู้จักกันในชื่อ “ปืนสูบบุหรี่” การถอดเสียงเปิดเผยว่า Nixon มีส่วนเกี่ยวข้องในการปกปิดวอเตอร์เกท
8 สิงหาคม 2517
ประธานาธิบดีนิกสันลาออก ในการปราศรัยทางโทรทัศน์ระดับประเทศ ประธานาธิบดีกล่าวว่า “ฉันไม่เคยยอมแพ้ การออกจากตำแหน่งก่อนครบวาระนั้นน่ารังเกียจต่อทุกสัญชาตญาณในร่างกายของฉัน แต่ในฐานะประธานาธิบดี ฉันต้องให้ความสำคัญกับอเมริกาเป็นอันดับแรก… ดังนั้นฉันจะลาออกจากตำแหน่งประธานาธิบดีมีผลในตอนเที่ยงวันพรุ่งนี้”
อ่านเพิ่มเติม: ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ถูกฟ้องร้องกี่คน?
9 สิงหาคม 2517
นิกสันลงนามในหนังสือลาออก รองประธานาธิบดีเจอรัลด์ฟอร์ดกลายเป็นประธาน
8 กันยายน 2517
Nixon ได้รับการอภัยโทษจากประธานาธิบดี Gerald Ford สำหรับความผิดใด ๆ ที่เขาอาจกระทำต่อสหรัฐอเมริกาในขณะที่ประธานาธิบดี
มกราคม 2518
อดีตหัวหน้าเจ้าหน้าที่ฝ่ายทรัพยากรบุคคล Haldeman อดีตที่ปรึกษานโยบายภายในประเทศ John Ehrlichman และอดีตอัยการสูงสุดและผู้จัดการฝ่ายรณรงค์ของ Nixon John Mitchell ได้รับการพิจารณาคดีและถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานสมคบคิดจาก Watergate โดยรวมแล้ว 41 คนจะได้รับโทษทางอาญาที่เกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาววอเตอร์เกท
WATCH: Watergate: The Miniseriesบน HISTORY Vault
